کد مطلب:5414 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135

کشف نوشته پنج تن آل عبا از کشتی نوح
كشف تخته ای از كشتی حضرت نوح علیه السلام كه نام پنج تن آل عباعلیه السلام بر آن نوشته بود، مطلبی است كه قابل دقّت است: «در ژوئیه 1951 میلادی، گروهی از دانشمندان معدن شناس روسی، برای معدن یابی، مشغول زمین كاوی بودند كه ناگهان به تخته چوب هایی پوسیده برخوردند و پس از كاوش بیش تری معلوم شد كه آن جا چوب های بسیاری در زیر زمین، وجود داشته كه گذشت زمان، آن ها را كهنه و پوسیده ساخته است و از علائمی دریافتند كه باید این چوب ها غیر عادی و مشتمل بر راز نهفته ای باشد.

این بود كه با دقت كامل، زمین را شكافتند و در نتیجه، تخته چوب های پوسیده و چیزهای دیگری از آن جا درآوردند و در آن میان، تخته چوب مستطیلی یافتند كه همه را به حیرت انداخت؛ زیرا در اثر گذشت زمان كهنگی و پوسیدگی به تمام چوب ها راه یافته بود، جز این تخته كه چهارده اینچ طول و ده اینچ عرض داشت و حروفی چند بر آن منقش بود.

دولت روس، برای تحقیق و بررسی درباره این تخته چوب، در 27 ژوئیه 1953 میلادی، كمیته ای تشكیل داد كه اعضای آن باستان شناسان و استادان شناخت زبان های عتیق بودند». [1]

بالاخره پس از هشت ماه تحقیق و كاوش، اسرار آن تخته چوب، برای كمیته كشف گردید و معلوم شد كه این تخته چوب، از كشتی حضرت نوح علیه السلام است كه برای تیمّن و مددخواهی، چیزهایی بر آن نوشته و بر كشتی نصب كرده است. عبارتی كه در وسط تخته یك تصویر پنجه نمایی وجود داشت، به زبان سامانی یا سامی بوده است [2] .

اینك آن چه بر آن نگاشته شده بوده را در این جا می آوریم:

كمیته تحقیق، پس از 8 ماه فكر و دقت و زحمت، نوشته مذكور را خواندند و به حروف روسی درآوردند [3] . بدین صورت:

حروف بالای پنجه: A G F N A T - E E T A T A M

حروف وسط پنجه: b I K JT O E A K

3 Y q U I U P E A O H

حورف اطراف پنجه از راست به چپ:

A E T b J A T M O T A M E N A

U Q Q E A U Q Q P A Q A Q E M

حروف زیر پنجه :

T C E O M A O U N A O E C O

M A 3 U H E T A O T C A A b

T V I A T A b b I Y O P

H E T b P U B I T A y

K O Q A E A E E C O N M

سپس MR.N.F.MAKS استاد زبان باستان شناس بریتانیا [4] الفاظ مذكور را به انگلیسی چنین ترجمه كرد: [5]

ای خدای من! ای مدد كار من! به لطف و O. MY GOD MY HELPER. KEEP MY HAND

مرحمت خود، و به طفیل ذوات مقدس: WITH MERCY ANDWITHYOUR HPLYBODIES:

محمّد،ایلیا،شبر،شبیروفاطمه:دست مرابگیر. SHABBIR.MOHAMMAD.ALIA.SHABBAR.FATEMA

این پنج وجود مقدس از همه با عظمت تر THEY ALL ARE BIGGESTS AND HONOURABLES

وواجب الاحترامند و تمام دنیا برای آنان، برپا شده THE WORLD ESTABLISHED FOR THEM

پروردگارا به واسطه نامشان، مرا مدد فرمای HELP ME BY THEIR NAMES

تو می توانی همه را به راه راست، هدایت نمایی YOU CAN REFRM TO RIGHT


[1] نام و عنوان آنان را در اين جا ذكر مي كنيم: 1. سولي نوف؛ استاد دانشگاه مسكو (بخش زبان ها)؛ 2. ايفاهان خينو؛ استاد شناخت زبان هاي باستاني در دانشكده رچاينا؛ 3. ميثانن - لوفارتگ ؛ رئيس اداره باستان شناسي؛ 4. تانمول گورت ؛ استاد زبان ها در دانشكده كيفزو؛ 5. دي - راكن ؛ عتيقه شناس و استاد دانشگاه لنين؛ 6. ايم - احمد كولاد ؛ ناظم اداره تحقيق زتكومن؛ 7. ميجر كولتوف ؛ ناظر دفتر تحقيقات دانشكده استالين.

[2] زبان رائج در زمان حضرت نوح عليه السلام و تا چندي بعد از آن، زبان سامي يا ساماني بوده و زبان هاي عبراني، سرياني، قيهاني، قبطي، عربي و غيره از شاخه هاي مختلف همان زبان است.

اولاد حضرت نوح عليه السلام و معاصرين آنان و نسل ايشان در هر سرزمين كه سكونت گزيدند و آن جا را آباد كردند، همان زبان سامي را كه همراه با تغيير معمولي بود، رواج دادند و رفته رفته، همان زبان ها ترقّي كرده و به شكل جديدي درآمد.

محقّقان خطشناس و علماي زبان هاي باستاني و تاريخ نگاران كاوش گر، چنين دريافته اند كه زبان تركي، فارسي، زندي، پازندي، سانسكريت و غيره نيز از شاخه هاي زبان ساماني است.

صرف نظر از ادعاي اين كه عربي و سانسكريت، قديمي ترين زبان ها است و قطع نظر از اين كه محققان بريتانيا مي گويند: زبان انگليسي سر منشأ زبان ها مي باشد-، زبان ساماني منشأ پيدايي و مصدر اكثر زبان ها است و رسم الخط آن در هر عصر دگرگوني يافته، شكل عجيب و غريبي به خود گرفته است.

- - .Head Of The Launguages

[3] ماهنامه: Taqalleh603 مسكو، نوامبر 1953؛ نيز مجله Weekly _ Mirror 28 دسامبر 1954 و روزنامه الهدي، قاهره، 31 مارس 1954.

[4] ماهنامه Star of bartania چاپ لندن، ژانويه 1954؛ نيز مجله Manchestor. Sunlight 23 ژانويه 1954؛ و مجله Weekly MirrorLondon1 فوريه 1954.

[5] براي مطالعه كامل مطالب، بنگريد به كتاب علي و پيامبران، تأليف حكيم سيالكوتي، ترجمه و شرح سيّد محمّد مختاري، مركز انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم، چاپ دوم، 1370.